Kolka niemowląt – co na to Osteopatia?
Kolka u niemowlęcia jest bardzo częstym zaburzeniem określane jako objawy bólowe i typowy płacz u zdrowego niemowlęcia, które trwa dłużej niż 3 godziny dziennie, przez więcej niż 3 dni w tygodniu przez co najmniej 3 tygodnie. Wg medycyny tradycyjnej – przyczyna jest nieznana.
W czasie trwania kolki dziecko jest zazwyczaj rozdrażnione, płacze i nie reaguje na środki łagodzące. Napady krzyku pojawiają się najczęściej w późnych godzinach popołudniowych i wieczornych i są długotrwałe, nieprzewidywalne i spontaniczne. Objawy dyskomfortu w jamie brzusznej obejmują wzdęcia, prężenie całego ciała, nadmiar gazów, zaciśnięte piąstki i grymas cierpienia na twarzy. Kolka zazwyczaj zaczyna się w pierwszym miesiącu życia i może trwać aż 3, 4 miesiące.
Jest wiele teorii wyjaśniających zaburzenia funkcji jelit związanych z kolką. Bierze się pod uwagę nadwrażliwość i niedojrzałość układu pokarmowego i nerwowego, refleksowe zapalenie przełyku.
Wpływ żywności
Bardzo ważny jest rodzaj pokarmu spożywanego przez mamę dziecka karmionego piersią gdyż może on spowodować lub pogłębić kolki. Nie zaleca się spożywania przez matkę typowych produktów drażniących : nabiał (mleko i produkty krowie), soja, czekolada, kawa, ostre przyprawy, niektóre warzywa (pomidory, papryka, bakłażan), owoce cytrusowe, banany i ogórki. Nie zaleca się też spożywanie produktów powodujących wzdęcia czyli fasola, cebula, kalafior, brokuły i brukselka.
Leczenie tradycyjne
Właściwie nie ma żadnej sprawdzonej tradycyjnej metody leczenia kolki. Przeważnie lekarze zalecają jedynie preparaty ziołowe, homeopatyczne, probiotyki i … dużo cierpliwości rodziców.
Spojrzenie i leczenie Osteopatyczne
W mojej praktyce osteopatycznej , rozpatrując tą dolegliwość biorę pod uwagę kilka innych czynników. Osteopatia dziecięca opiera się na zasadzie, że wszystkie dolegliwości (poważne i drobne) są spowodowane brakiem równowagi gdzieś w całej sieci systemów w organizmie.
Po dokładnym wywiadzie i badaniu w czasie którego wyklucza się inne przyczyny nieustającego płaczu (np. zakażenie) leczenie Osteopatyczne polega na niezwykle delikatnych technikach manualnych, których celem jest doprowadzenie do subtelnych zmian w organizmie dziecka. Techniki te wpływają na zbalansowanie układu mięśniowo-szkieletowego, przewodu pokarmowego, układu nerwowego, układu odpornościowego i układu krążenia co umożliwi zmniejszenie lub pozbycie się dolegliwości dziecka.
Występowanie kolki uzależnione jest od prawidłowej funkcji wszelkich struktur mięśniowo-szkieletowych i żołądkowo-jelitowych.
Ograniczenia funkcji klatki piersiowej, brzucha lub miednicy są częstą przyczyną jelita drażliwego, zaparć lub wrażliwości na różnie pokarmy co u małego dziecka może manifestować się jako kolka dziecięca.
Przepona
Niezwykle ważną strukturą u człowieka jest przepona. Podczas fazy przejścia przez kanał rodny w czasie porodu bardzo często dochodzi do stresu i podrażnień przepony. Każde upośledzenie funkcji przepony ma istotny wpływ m.in. na żołądek a co za tym idzie może powodować kolki.
Innym elementem wpływającym na napięcia przepony jest pępowina, która może owijając się wokół ciała dziecka też przyczynia się do ograniczeń i gorszej pracy przepony.
Nerw błędny
Bardzo często poporodowe napięcia połączeń kości czaszki i górnego odcinka szyjnego kręgosłupa podrażniają 10 ty nerw czaszkowy czyli nerw błędny. Nerw błędny unerwia większość narządów wewnętrznych więc każda nawet najmniejsza dysfunkcja wpływa na trawienie w całym układzie pokarmowym.
Gdy nerw błędny jest w gorszej kondycji to również układ autonomiczny jest podrażniony, Odczuwanie bólu jest powiązane z nerwami rdzeniowymi więc leczenie tych obszarów ciała może zrównoważyć pracę układu nerwowego i zlikwidować występowanie kolki jelitowej u małego dziecka.
Nerw podjęzykowy
Nerw podjęzykowy odpowiedzialny jest m.in. za kontrolowanie odruchu ssania u małego dziecka. Podrażnienie tego nerwu np. z powodu trudnego porodu lub innych mikrourazów pogarsza jakość funkcji ssania i brak koordynacji połykania jedzenia i powierza razem. Nadmiar połykanego powietrza jest transportowany do jelit, które są podrażniane a w ich ścianach powstaje reakcja zapalna wpływająca na perystaltykę, trawienie i proces wchłaniania.
Kolki zazwyczaj rozpoczynają się w pierwszych czterech tygodniach życia niemowlęcia. W tym okresie niemowlak już próbuje podnosić i kontrolować główkę. Aktywacja mięśni odpowiedzialnych za podnoszenie główki może zwiększyć napięcie tkanek w okolicy szyi i dodatkowo podrażnić układ nerwowy co może mieć wpływ na ograniczenie mięśniowo-szkieletowe. Z doświadczenia wielu Osteopatów wynika, że ten stan może mieć odzwierciedlenie w wieku dziecięcym i dorosłym co objawiać się może bólami głowy, rozdrażnieniem oraz złą postawą ciała.
Układ nerwowy – ciąża
Bardzo często reaktywność układu nerwowego nowonarodzonego dziecka jest odzwierciedleniem stresów i przejść emocjonalnych matki w czasie całej ciąży. Na podstawie wywiadu stwierdza się że zwiększona podatność na kolki u niemowląt może być wynikiem zbyt dużych napięć nerwowych w okresie ciąży.
Bardzo efektywne jest zatem aktywność fizyczna i leczenie osteopatyczne matki w trakcie i po ciąży ukierunkowane na zmniejszenie stresów i zbalansowanie całego układu nerwowego.
Rady dla rodziców
Zachęca się do stworzenia jak najlepszych warunków dla komfortu, spokoju i relaksu dla niemowlęcia. Dobrym rozwiązaniem jest trzymanie dziecka jak najbliżej ciała np. w specjalnej chuście gdzie dziecko może łatwiej się rozluźnić i czuć się bezpiecznie.
Nie należy wykonywać zbyt aktywnego masażu brzuszka ponieważ może podrażnić istniejący już pobudzenia.
Należy zachęcać do karmienia piersią. Zwrócić uwagę na ilość połykanego powietrza w czasie karmienia i nie zapominać aby po każdym jedzeniu maluchowi się „ odbiło”.
Dieta matki powinna być zbalansowana i bez przetworzonej żywności i używek.
Wnioski
Pewne jest że dziecko po jakimś czasie wyrośnie z kolki ale okres w którym cierpi dziecko a przez to jego rodzice jest bardzo trudny. Dlatego zachęcam rodziców do spróbowania i korzystania z leczenia osteopatycznego aby poprawić wszelkie ograniczenia mięśniowo-szkieletowo i nerwowe maleństwa , które umożliwią właściwe funkcjonowanie w okresie niemowlęcym w także w późniejszym czasie.